روستای زرگر، جاذبه گردشگری رومانوها در آبیک
تاریخ انتشار: ۵ فروردین ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۷۸۱۸۱۹۶
روستای زرگر جاذبه ای که یادگار رومانوها در ایران است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از نگاه آبیک، زرگر نام دهکده ای کوچک است در شهرستان آبیک استان قزوین که در ۱۰۰ کیلومتری تهران قرار دارد.
وقتی به روستا می رسید تابلویی را مشاهده می کنید که بر روی آن نوشته شده : به روستای زرگر خوش آمدید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مردمان روستای زرگر از زمانی که به یاد دارند علاوه بر فارسی به زبان دیگری نیز مسلط بوده اند و به آن رومانو می گویند و این، زبان زرگریمی باشد. همین زبان عجیب زرگری هاست که موجب شهرت و شگفت انگیز بودن روستا شده است.
اینکه ساکنان روستای زرگر دقیقا از کجا و چه وقت به ایران آمده اند و یا اینکه اصالت آنها به کدام نقطه از جهان باز می گردد، برای خود زرگری ها نیز سوال است. از روم آمده‌اند یا از هند یا این که زمانی جزو روماهای ترکیه بوده اند و حالا در آبیک ایران هستند. تنها چیزی که بر مردمان روستا روشن می باشد این است که اجدادشان هر که بوده اند در یک دوره تاریخی و به دلایلی که تقریبا برای هیچ کس روشن نیست، در روزگاری دور از نقطه ای در شمال و شاید هم از نقطه‌ای از جنوب وارد ایران شده و اسکان یافته اند و تنها چیزی که از اجداد خود به ارث برده اند زبان رومانویی آنها می باشد که نوشتنش به فارسی گرچه غیر ممکن نیست اما آسان هم نیست.
از آنجایی که خود اهالی نیز اصل ماجرای مهاجرت خود را نمی دانند، قصه ها و افسانه های بسیاری در رابطه با سکونت آنها در ایران ساخته شده که بسیاری از پژوهشگران و افرادی که درباره پیشینه تاریخی روستای زرگرمطلع هستند، این افسانه ها را رد کرده اند.
برخی از این روایت ها سابقه رومانو ها در ایران را تا چند هزار سال عقب می برد و نیاکان آنها را رومی هایی که زمانی در جنگ ها به ایران آمده و ماندگار شده‌اند، معرفی می‌کند و برخی دیگر هم ساکنان روستای زرگر را از نسل رومی‌هایی می دانند که در زمان حمله اسکندر وارد خاک ایران و بعدها اینجا ماندگار شدند. روایت دیگری که درباره این روستا نقل شده این است که در جنگ ایران و روم، شماری از رومانو ها به دست پادشاه ایران اسیر شدند اما بعدها مورد عفو پادشاه قرار گرفتند و در نزدیکی قزوین یعنی همین روستای فعلی زرگرساکن شده اند. با وجود این روایات نقل شده اطلاعاتی برای درستی هیچ یک وجود ندارد و همچنان تاریخچه پیدایش این روستا همچون یک راز بزرگ باقی مانده است.
مستند ترین روایت تاریخی از رومانو ها که از همایون زرگر نقل شده این است که آنها مهاجرانی از هند و منطقه کشمیر بوده اند و در دوره ساسانیان بنا به عللی نامعلوم، بخشی از این ایل بزرگ به ایران و بخشی دیگر به اروپا مهاجرت کرده اند. اسنادی نشان می دهد آنها پس از ورود به ایران در به قدرت رسیدن ساسانیان در ایران نقش داشته و در دربار ساسانی نیز نفوذ پیدا کرده بودند.
بر اساس گفته های همایون زرگر، روماهایی که در دوران ساسانی وارد ایران شده بودند، بعدها به دلیل سبک متفاوت زندگی شان و این که یکجا نشین نبودند، به نقاط دیگری از جهان مهاجرت کردند. شواهدی دیگری نیز موجود است که نشان می‌دهد گروهی دیگر از روماها در دوران صفویه دوباره وارد ایران و در ناحیه کنونی روستای زرگر ساکن شده و از همین جا به چند نقطه در ایران مهاجرت کرده اند. در اردبیل نیز تعدادی از رومانو زبان ها سکونت یافته اند که هم اکنون زبان خود را به کلی فراموش کرده و تنها به زبان ترکی صحبت می کنند. بخش دیگری هم در روستای قشلاق زرگرها در شهریار ساکن شده اند که آنها نیز به زبان مادری خود یعنی رومانو صحبت می کنند.
اغلب روماها در منطقه ای در اسپانیا ساکن اند و سایر آنها در کشورهای مختلف پراکنده می باشند. نکته جالب درباره رومانو زبان ها این است که آنها در جست و جوی افراد هم زبان خود هستند. چند سال پیش برخی از جوانانروستای زرگر پیغامی را به زبان رومانو در اینترنت منتشر و اعلام کردند ما در این نقطه از ایران به این زبان صحبت می کنیم و از افرادی که این زبان را می فهمند خواسته بودند تا با آنها تماس بگیرند. پس از انتشار این پیام سه نفر روما یک کانادایی، یک انگلیسی و یک فرانسوی به ایران آمدند و اظهار کردند که سال ها پیش در سفری به ایران آمده بودند تا بازمانده روماها را بیابند و به دنبال آنها تا فارس و خوزستان نیز رفته اما ردی از هم زبانان خود نیافته بودند.
جالب است بدانید با اینکه رومانوها در سراسر دنیا پراکنده هستند اما همگی پرچمی با نماد یک چرخ برای معرفی هویت خود دارند. همچنین در تلاش هستند تا زبان خود را که دارای دستور زبانی کامل است در یونسکو به ثبت برسانند.
هر چند بخش رادیویی اینترنتی کانال زرگرهابرنامه هایی به زبان زرگری پخش می کند اما واقعیت این است که رومانو زبان های زرگر همان قدر ایرانی هستند که بقیه. مردمان زرگر که روستای آنها عنوان روستای نیمه اروپایی ایران را گرفته، شیعه مذهب بوده و همچون سایر روستاها به کشاورزی و دامپروری مشغول می باشند.
با وجود اینکه خود زرگرها نیز نمی دانند که ایرانی هستند و یا اروپایی و چهره هایشان هم به آریایی ها شباهت دارد و هم به گلادیاتورها و وایکینگ ها، اما هر جا که باشند به زبان خود می نویسند : meen iranisom (من ایرانی هستم)، kato dayatar oyolom (اینجا از مادر متولد شدم) و irani boot manga (کشورم را دوست دارم).
روستای کوچک زرگر، پشت خط آهنی که قطارها بی توقف از آن گذر می کنند، محل آرامشی است که نسیمی پیوسته در کوچه های آن جریان دارد. روستایی با وسعت ۱۴ کیلومتر که ۲۰۰ خانوار با ۱۰۰۰ نفر جمعیت در خود جای داده است. با آنکه خانه های آنها ساده به نظر می رسد اما پشت درب هر یک، خانه باغ هاییست که زیر درخت هایش تاب های دست ساز بسته شده و حیاط خانه ها را سایه درختان پر میوه فراگرفته است.
برای دسترسی به دهکده زرگر می بایست از جاده کرج به قزوین به استان قزوین، شهرستانآبیک، بخش بشاریات، دهستان بشاریات شرقی، روستای زرگر سفر کنید و زمانی که گندم زارهای طلایی را که همچون زر در دل خاک می درخشند مشاهده کردید، به روستای زرگررسیده اید.
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۸۱۸۱۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(عکس) ترسناک، وهم‌آلود و اسرارآمیز؛ دریاچه ارواح کجاست؟
دریاچه ارواح یکی از جاذبه‌های منحصر به فرد مازندران است که به‌دلیل موقعیت خاصی که دارد از آن با عنوان یکی از اسرارآمیزترین دیدنی‌های طبیعی در شمال ایران یاد می‌شود.
به گزارش کجارو، دریاچه ارواح نوشهر یکی از زیباترین و در عین حال عجیب‌ترین جا‌های دیدنی استان مازندران است. این دریاچه که «ممرز» نیز نامیده می‌شود، در حد فاصل شهر نور تا نوشهر و در ارتفاعات جنگلی قرار دارد. اطراف دریاچه ارواح را درختان توسکا و ممرز پوشانده‌اند که شاید علت نام‌گذاری این دریاچه به نام ممرز نیز همین باشد.
درختان کمر شکسته، وجود مه و آب باتلاقی این دریاچه، فضایی وهم‌آلود در این منطقه ایجاد کرده‌اند و به همین دلیل این جاذبه طبیعی را با نام یکی از اسرارآمیزترین نقاط دیدنی در شمال ایران می‌شناسند.
گرچه از دریاچه ارواح یا ممرز با لقب‌هایی مانند ترسناک، وهم‌آلود و اسرارآمیز یاد می‌شود، این دریاچه از تماشایی‌ترین جاذبه‌های طبیعی در استان مازندران است. در زمان‌هایی که مه به بالاترین سطح خود می‌رسد، تصاویری خارق‌العاده در این دریاچه خلق می‌شوند. نام دریاچه ارواح نوشهر در فهرست آثار ملی ایران به چشم می‌خورد.
این دریاچه، در مسیر نور به نوشهر، ۴۷ کیلومتری نوشهر و در نزدیکی روستای «صلاح الدین کلا» قرار دارد.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود